Dzisiaj przeczytasz o tym, czym jest NVC i czy jest to sposób komunikacji przydatny w pracy lidera, a może wręcz przeciwnie - podważa jego autorytet?
Czym jest NVC?
NVC, czyli Nonviolent Communication, jak sama nazwa wskazuje, jest sposobem komunikacji bez przemocy. Dla niektórych, w tym dla mnie, jest jednak czymś więcej - jest życiową filozofią. Opiera się ona na trzech założeniach:
- Przejmowaniu odpowiedzialności za własne uczucia, stany emocjonalne, za zaspokojenie własnych potrzeb.
- Przyjęciu założenia, że każdy człowiek kieruje się w życiu własnymi potrzebami, a nie chęcią działania przeciw drugiej osobie. Nawet jeśli to robi, to dla zaspokojenia własnych potrzeb.
- Przechodzeniu przez życie z empatią dla innych, a przede wszystkim z empatią do samego siebie
Zaprzeczenie NVC
Założenia NVC można łamać na kilka sposobów:
- Osądy, etykietowanie, zarzuty np. oskarżanie pracownika, że przez niego nie udało się osiągnąć celu.
- Porównania z innymi, tak częste np. w zespołach sprzedażowych, w których pracownicy są porównywani wzajemnie albo menedżer porównuje ich do samego siebie.
- Uchylanie się od odpowiedzialności np. kiedy lider powołuje się na decyzje z góry lub ucina dyskusje z pracownikiem i tłumaczy się polityką firmy.
- Stawianie żądań zamiast próśb.
4 kroki Porozumienia bez Przemocy
1. Obserwacja zamiast interpretacji
Pierwszy krok polega na wyzbyciu się ocen, interpretacji słów i zachowań, a skupieniu się na tym, co słyszymy i widzimy. Czasem trudno odróżnić jedno od drugiego, więc w takich sytuacjach warto wyobrazić sobie, że obserwujemy świat tak, jak kamera. Kamera widzi tylko stan faktyczny - nie wie np., czy pomysł jest dobry czy zły.
2. Nauka odkrywania uczuć
Na tym etapie pojawia się nauka odróżnienia uczuć prawdziwych oduczyć rzekomych, które tak naprawdę są ocenami. Świadome dotarcie do swoich uczuć pozwala świadomie nimi zarządzać w komunikacji. Uczuciem jest np. smutek, a nie wrażenie, że ktoś nas nie słucha. Komunikując uczucia rzekome nie budujemy porozumienia, które budujemy komunikując uczucia prawdziwe.
3. Odróżnianie potrzeb od strategii
Wszyscy dążymy do zaspokajania swoich potrzeb, a ludzkie potrzeby są uniwersalne: potrzeba sukcesu, wolności, wyrażania siebie. Nie można nikogo skrzywdzić swoją potrzebą wolności, ale już strategią bycia ważnym tu i teraz - można, np. przez zabieranie innym głosu podczas spotkania czy przez obraliwe żarty. Strategie mogą być źródłem konfliktu, zaś potrzeby nie.
4. Zmiana żądań na prośby
Żądanie nie pozostawia drugiej stronie wyboru: “Chcę mieć ten raport najpóźniej o 16”, prośba wybór daje: “Czy możesz wysłać mi raport najpóźniej o 16?”. Dla wielu liderów wprowadzenie tego kroku w życie jest trudne. Bo jeśli zakładamy możliwość odmowy, to co jeśli pracownik nam odmówi i nie dostaniemy potrzebnego raportu? Liderzy nie biorą pod uwagę tego, że pracownik poproszony o wykonanie zadania czuje się potraktowany po partnersku i jest dzięki temu bardziej zmotywowany do pracy.
Jeśli interesuje Cię ten temat, więcej o NVC usłyszysz w podcaście Szkoła Menedżerów na Spotify, Apple Podcasts oraz Google Podcast.
